Teleskop Jamesa Webba ujawnił nowy, oszałamiający obraz Mgławicy Czerwony Pająk (NGC 6537), odsłaniając zawiłe szczegóły wcześniej ukryte przed wzrokiem. Ta duża mgławica planetarna, położona około 12 420 lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Strzelca, ukazuje końcowe etapy życia gwiazdy i dramatyczne procesy kształtujące te ciała niebieskie.
Czym jest Mgławica Czerwony Pająk?
Mgławica Czerwony Pająk to mgławica planetarna, stosunkowo krótkotrwałe zjawisko, które pojawia się, gdy gwiazda taka jak nasze Słońce zbliża się do końca swojego istnienia. Oto co się dzieje :
- Faza Czerwonego Olbrzyma: Gwiazda rozszerza się i ochładza, stając się czerwonym olbrzymem.
- Zrzucanie zewnętrznych warstw: Gwiazda płynnie zrzuca swoje zewnętrzne warstwy w przestrzeń kosmiczną.
- Wyjście na powierzchnię gwiazdy centralnej: Za gwiazdą pozostaje bardzo gorące jądro, zwane białym karłem, które zaczyna nagrzewać wyrzuconą powłokę gazową.
- Jonizacja i blask: Promieniowanie ultrafioletowe gwiazdy centralnej jonizuje wyrzuconą powłokę gazu, powodując jej jasne świecenie.
Ta końcowa faza trwa tylko kilkadziesiąt tysięcy lat – chwila w skali kosmicznej.
Nowy wygląd dzięki Webbowi
Podczas gdy poprzednie teleskopy, takie jak Kosmiczny Teleskop Hubble’a, wykonywały zdjęcia Mgławicy Czerwony Pająk, kamera bliskiej podczerwieni Teleskopu Jamesa Webba (NIRCam) zapewniła bezprecedensowy obraz, który ujawnia najważniejsze szczegóły.
Hubble zazwyczaj przedstawia gwiazdę centralną jako przyćmioną i niebieską, ale zdolność Webba do obserwacji w bliskiej podczerwieni ujawniła chmurę gorącego pyłu otaczającą gwiazdę. Ten pył prawdopodobnie tworzy strukturę przypominającą dysk.
Rozwiązanie kształtu mgławicy
Charakterystyczny kształt klepsydry Mgławicy Czerwony Pająk, z wąską talią i szerokim wyrzutem, jest cechą charakterystyczną innych mgławic planetarnych, takich jak Mgławica Motyl. Astronomowie spekulują, że w powstaniu tego wyjątkowego kształtu rolę może odgrywać gwiazda towarzysząca.
Gwiazda towarzysząca mogłaby wyjaśnić kształt mgławicy, w tym jej charakterystyczną wąską talię i szeroki wyrzut.
Kluczowe funkcje zidentyfikowane przez Webba
Nowe obserwacje Webba ujawniają kilka interesujących cech:
- „Nogi” pająka: Widoczne są teraz zewnętrzne czoła mgławicy, które przypominają „nogi” pająka. Płatki te, śledzone przez światło emitowane przez cząsteczki H2, to zamknięte, przypominające bąbelki struktury rozciągające się na około trzy lata świetlne.
- Tworzenie bąbelków: Uwalnianie gazu z gwiazdy centralnej na przestrzeni tysięcy lat spowodowało nadmuchanie tych masywnych bąbelków.
- Aktywne dżety: Obserwacje Webba pokazują również, że gaz jest aktywnie wyrzucany ze środka mgławicy.
- Cecha zjonizowanego żelaza: Widoczny jest wydłużony fioletowy kształt litery „S”, oznaczający miejsce, w którym szybko poruszający się strumień zjonizowanych atomów żelaza zderzył się z wcześniej wyrzuconą materią, tworząc falistą strukturę mgławicy.
Te nowe obserwacje dostarczają bezcennego wglądu w złożone wzajemne zależności ewolucji gwiazd, dynamiki gazów i powstawania niektórych z najpiękniejszych i ulotnych obiektów we Wszechświecie. Dalsze badania mgławic, takich jak Mgławica Czerwony Pająk, za pomocą Teleskopu Jamesa Webba, obiecują dalsze udoskonalanie naszej wiedzy o kosmosie i cyklu życia gwiazd.
