W kanadyjskiej Arktyce odkryto nowy gatunek nosorożca Epiaceratherium itjilik, dostarczający nowych, ważnych informacji na temat ewolucji i rozmieszczenia tych dużych ssaków. Skamieniałe szczątki nosorożca, który żył około 23 milionów lat temu we wczesnej epoce miocenu, odnaleziono w kraterze Oghton na wyspie Devon w Nunavut. Odkrycie to podważa długo utrzymywane poglądy na temat roli Północnego Atlantyku w kształtowaniu ewolucji nosorożców.
Nosorożec, którego istnienia w Arktyce nikt nie mógł sobie nawet wyobrazić
Epiaceratherium itjilik to stosunkowo nowy dodatek do rodzaju nosorożców, blisko spokrewniony z innymi gatunkami, które kwitły w Europie miliony lat temu. Nosorożec był średniej wielkości, porównywalny do współczesnego nosorożca indyjskiego, ale nie miał rogu. Badacze byli zdumieni stanem odkrytych szczątków; ponad 75% szkieletu zachowało się zaskakująco dobrze, co pozwoliło na szczegółową analizę anatomii zwierzęcia.
Znaczenie niezwykle kompletnych szczątków
Analiza badaczy obejmowała porównanie Epiaceratherium itjilik z 57 innymi gatunkami Rhinocerotidae, z których większość obecnie wymarła. To badanie porównawcze, oparte na zbiorach muzealnych, literaturze naukowej i obszernych bazach danych, pozwoliło na umieszczenie nowo odkrytego gatunku w szerszym kontekście ewolucyjnym rodziny Rhinocerotidae. Co ważne, każdy gatunek został zmapowany geograficznie, co umożliwiło wykorzystanie modelowania matematycznego do zrozumienia szybkości rozprzestrzeniania się między różnymi kontynentami.
Ponowny przegląd koncepcji mostu lądowego nad Atlantykiem
Najbardziej imponującym wynikiem tych badań jest wpływ na naszą wiedzę na temat migracji nosorożców między Ameryką Północną a Europą. Poprzednie teorie sugerowały, że Atlantycki Most Lądowy – obecnie zanurzone lądowe połączenie między kontynentami – przestał funkcjonować jako korytarz osadniczy około 56 milionów lat temu. Jednakże gatunek Epiaceratherium itjilik i gatunki z nim spokrewnione dostarczają mocnych dowodów na to, że nosorożce nadal przemieszczały się między Europą a Ameryką Północną znacznie później, być może do ery miocenu.
„Opisanie nowego gatunku jest zawsze ekscytujące i pouczające” – stwierdziła dr Danielle Fraser, badaczka zaangażowana w badania. „Jednak z identyfikacji Epiaceratherium itjilik można wyciągnąć jeszcze więcej, ponieważ nasze rekonstrukcje ewolucji nosorożców pokazują, że północny Atlantyk odegrał w ich ewolucji znacznie ważniejszą rolę, niż wcześniej sądzono”.
Skarb Arktyki
To odkrycie podkreśla potencjał Arktyki w zakresie odkrywania nowej wiedzy i odkryć. Odkrycia opublikowane w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution sugerują, że dalsze badania stanowisk skamieniałości w Arktyce mogą znacznie poszerzyć naszą wiedzę na temat specjacji ssaków w czasie. Odkrycie skłania do ponownej oceny dawno ustalonych ścieżek rozprzestrzeniania się i pokazuje, że Arktyka, pozornie trudne środowisko, była kiedyś kluczową drogą ewolucji ssaków.
Arktyka w dalszym ciągu oferuje nową wiedzę i odkrycia, które z biegiem czasu poszerzają naszą wiedzę na temat specjacji ssaków. — Doktor Daniel Fraser
