Het Amerikaanse leger ontwikkelt actief nieuwe technologieën om ruimtevaartuigen en andere objecten te monitoren die opereren in de steeds meer omstreden ruimte tussen de aarde en de maan. Deze drang naar betere surveillance komt omdat zowel de commerciële als de overheidsactiviteiten in deze regio – bekend als de cislunaire ruimte – intensiveren, vooral tussen de VS en China.
De noodzaak van cislunaire tracking
De huidige volgsystemen zijn voornamelijk ontworpen voor satellieten in een lage baan om de aarde (LEO) en een geosynchrone baan (GEO). Het vermogen om objecten die veel verder weg zijn te detecteren en te volgen, met name in de buurt van de maan, blijft echter beperkt. Het Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) heeft een contractaanvraag ingediend voor geavanceerde optische signaalverwerking om deze leemte aan te pakken. Het doel is continue, in de ruimte gebaseerde detectie van objecten op afstanden groter dan 225.000 kilometer.
DARPA’s Track op grote afstanden (TBD2)-programma
Het TBD2-programma heeft tot doel de mogelijkheden voor vroegtijdige waarschuwing van defensie- en civiele instanties te verbeteren. Hoewel de specifieke ‘potentiële bedreigingen’ niet expliciet worden vermeld, valt de timing samen met de toegenomen geopolitieke concurrentie in de race om terug te keren naar de maan. Het programma zoekt naar software-algoritmen gecombineerd met in de handel verkrijgbare optische sensoren aan boord van ruimtevaartuigen. Deze sensoren zouden signalen aan boord moeten verwerken en zwakke objecten binnen enkele uren moeten volgen.
Strategische positionering voor surveillance
Het verzoek van DARPA roept op tot twee ontwerpen van lading: één voor plaatsing op Lagrange Point 1 (L1), een qua zwaartekracht stabiele locatie tussen de aarde en de zon, en een andere voor ‘buiten GEO/cislunaire banen’. Extra aandacht gaat uit naar Aarde-Maan Lagrangepunten (EML’s), die monitoring van de “Aarde-Maancorridor” mogelijk zouden kunnen maken en objecten zo klein als 10-20 centimeter op afstanden van 125.000-250.000 mijl kunnen detecteren.
Bredere militaire inspanningen
Het TBD2-programma is niet het enige Amerikaanse militaire initiatief dat zich richt op cislunaire surveillance. Het Space Systems Command (SSC) en het Air Force Research Laboratory (AFRL) testen nieuwe voortstuwingstechnologieën om ruimtevaartuigen te ontwikkelen die in staat zijn tot “aanhoudend situationeel bewustzijn” in deze regio.
Implicaties van de nieuwe ruimtewedloop
Het streven naar een betere tracking van de maan weerspiegelt de groeiende bezorgdheid dat de VS achterop raakt bij China in de hernieuwde ruimtewedloop. Voormalig NASA-beheerder Jim Bridenstine heeft gewaarschuwd dat China, tenzij er significante veranderingen plaatsvinden, waarschijnlijk als eerste de maan zal bereiken. Het land dat een dominante aanwezigheid op de maan vestigt, zal de toegang tot de hulpbronnen van de maan dicteren, internationale partnerschappen controleren en mogelijk het mondiale economische en veiligheidslandschap hervormen.
“Welke natie het eerst de maan bereikt… zal de regels kunnen dicteren voor de toegang tot en het gebruik van maanbronnen,” waarschuwde Mike Gold, president van Redwire.
Het streven van het Amerikaanse leger naar verbeterde mogelijkheden voor maansurveillance onderstreept het strategische belang van de cislunaire ruimte in de 21e eeuw. Deze drang naar dominantie weerspiegelt een bredere strijd om controle over opkomende technologieën en de toekomst van de ruimteverkenning
