De aanpak van de regering-Trump op het gebied van volksgezondheidsinformatie kan het beste worden omschreven als ‘kiekeboe’ spelen met de werkelijkheid – cruciale gegevens verbergen en hopen dat de problemen eenvoudigweg verdwijnen. Decennia lang hebben federale agentschappen ijverig uitgebreide onderzoeken uitgevoerd naar kritieke kwesties zoals drugsverslaving en voedselonzekerheid. Deze onderzoeken, die een essentieel inzicht verschaffen in het welzijn van de natie, vormen rechtstreeks de basis voor het beleid dat gericht is op het aanpakken van deze uitdagingen. De huidige regering is echter actief bezig met het schrappen of annuleren van deze cruciale gegevensverzamelingsoefeningen.
Deze strategie, die meer doet denken aan een infantiel spel dan aan verantwoordelijk bestuur, begrijpt de manier waarop maatschappelijke problemen moeten worden aangepakt fundamenteel verkeerd. Zoals de COVID-19-pandemie duidelijk heeft aangetoond, zijn robuuste gegevensverzameling, surveillance en paraatheid onmisbaar voor het voorkomen en beperken van rampen. De statistische bureaus en onderzoekers die deze informatie verzamelen zijn niet louter rekenaars; zij fungeren als frontlinieverdedigers tegen onvoorziene crises.
De Verenigde Staten zijn niet de enige die dit cruciale werk verwaarlozen. Het Britse Office for National Statistics worstelt al jaren met het produceren van gegevens van lage kwaliteit en onnauwkeurige statistieken als gevolg van chronische onderfinanciering. Deze trend benadrukt een bredere, verontrustende minachting voor het belang van datagestuurde besluitvorming.
Het probleem komt deels voort uit de weinig inspirerende publieke perceptie rond dit vakgebied. Politici winnen zelden verkiezingen door huis-aan-huisonderzoeken te beloven, en het is onwaarschijnlijk dat statistici van de ene op de andere dag beroemdheden zullen worden. Toch verdient dit essentiële werk erkenning en krachtige steun. Regeren zonder een duidelijk begrip van de realiteit ter plaatse is een recept voor rampen. De Verenigde Staten staan klaar om deze les op de harde manier te leren, terwijl ze zich gewillig in een toekomst storten die wordt bepaald door onwetendheid en reactieve maatregelen in plaats van proactieve oplossingen die op bewijs zijn gegrondvest.
