Nieuw onderzoek suggereert dat water mogelijk veel langer onder het oppervlak van Mars heeft gestroomd dan eerder werd gedacht, waardoor de kans op leven op de Rode Planeet mogelijk wordt vergroot. Deze bevinding hangt af van recente ontdekkingen gedaan door NASA’s Curiosity-rover in de Gale-krater, een gebied dat uitgebreid is onderzocht door de robotachtige ontdekkingsreiziger.
De studie, gepubliceerd in de Journal of Geophysical Research-Planets, richt zich op oude zandduinen die zich in de Gale-krater bevinden en die in de loop van miljarden jaren in gesteente zijn getransformeerd. Het team van NYU Abu Dhabi, onder leiding van hoofdonderzoeker Dimitra Atri, combineerde gegevens verzameld door Curiosity met hun expertise op het gebied van woestijnformaties op aarde.
Oude duinen vertellen een verhaal over grondwaterstroming
De waarnemingen van Curiosity onthulden veelbetekenende tekenen: mineralen zoals gips vormden zich in deze verharde duinen. Gips wordt vaak geassocieerd met ondergronds water dat door poreus gesteente sijpelt en het omliggende zand mineraliseert. Dit proces weerspiegelt wat wetenschappers hebben waargenomen in vergelijkbare dorre landschappen op aarde, met name woestijnen waar grondwater in wisselwerking staat met oppervlaktesedimenten.
De onderzoekers stellen voor dat op het oude Mars water afkomstig uit nabijgelegen bergen via minuscule scheuren in deze duinsystemen sijpelde. In de loop van de tijd zou deze langzame maar aanhoudende waterstroom het zandlandschap geleidelijk in rotsen hebben veranderd. Cruciaal is dat deze mineraalrijke omgevingen het potentieel hebben om organische moleculen – de bouwstenen van het leven – te behouden.
“Onze bevindingen geven aan dat Mars niet abrupt is overgegaan van een natte naar een droge omgeving”, legt Atri uit. “Zelfs nadat de prominente watermassa’s verdwenen waren, bleven de ondergrondse stromingen bestaan, waardoor beschutte plekken ontstonden waar het microbiële leven mogelijk gedijde.”
Implicaties voor het leven op Mars en toekomstige verkenning
Deze ontdekking vergroot ons begrip van de bewoonbaarheidstijdlijn van de Rode Planeet aanzienlijk. Als Mars zelfs maar beperkte grondwatersystemen in stand zou houden lang nadat het oppervlaktewater was verdwenen, zou dit mogelijk de periode verlengen waarin de omstandigheden gunstig hadden kunnen zijn voor het ontstaan van leven. De aanwezigheid van gipsrijke rotsen in de Gale-krater benadrukt de specifieke geologische omstandigheden waaraan toekomstige missies prioriteit moeten geven bij hun zoektocht naar tekenen van voormalig leven op Mars. Deze sites bieden een veelbelovende mogelijkheid om aanwijzingen te vinden over de vraag of er ooit leven op Mars is ontstaan en welke vormen het zou kunnen hebben aangenomen.
